W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Fragment artykułu z nr 1(2) kwiecień 2009 (kompletne wydanie do pobrania z Archiwum)

„Rolnik by gnał...” czyli historia furmanki z OBR SM FSM*

Pamiętam, że gdy pierwszy raz zetknąłem się ze zdjęciami tego pojazdu, pomyślałem, iż to prima-aprilisowy dowcip. Jednak tygodnik, w którym ukazał się artykuł będący podstawą niniejszego opracowania, na okładce prezentował ideologicznie poprawny plakat z okazji 1 maja. Zbyt poważnie, by było dowcipnie. A chodziło o coś z pozoru kuriozalnego - ekwiwalent furmanki napędzany silnikiem z PF 126p...

Pomysł od początku budził kontrowersje, ale był odpowiedzią na wyraźne zapotrzebowanie polskiego rolnictwa tamtego okresu. Odpowiedzią na miarę ówczesnych możliwości – z jednej strony produkcyjnych i materiałowych, a z drugiej strony nabywczych, adekwatnych do stanu rolniczych portfeli. Polski przemysł samochodowy oferował w zasadzie tylko samochód dostawczy Żuk, samochody rolnicze Tarpan i Syrena R-20, a także „Bostonkę" (Syrenę Bosto). Cena tych pojazdów w wielu wypadkach okazywała się zaporowa, ekonomika ich eksploatacji – stawiała sens zakupu pod znakiem zapytania, a samo zdobycie ww. pojazdów – również niełatwe.
W tej sytuacji konstruktorzy ze wspomnianego ośrodka zaprojektowali i zaprezentowali "coś", co miało rację bytu. Pytanie o to, czy był to pojazd na miarę Europy końca XX wieku uważam za bezzasadne, biorąc pod uwagę nasze ówczesne realia zawdzięczane m.in. „bratniej opiece wielkiego sąsiada".

Rys. „Autofura” czyli tak naprawdę... zmotoryzowana furmanka, odpowiedź zespołu OBR SM FSM na zapotrzebowanie rynku.
Odpowiedź kontrowersyjna, ale przygotowana na miarę produkcyjnych, a nie projektowych możliwości...

A jaka była autofura i dlaczego właśnie „autofura"?
Jej nazwa to dokładne odzwierciedlenie funkcji, której została podporządkowana konstrukcja pojazdu. Miała „spełniać podstawowe funkcje transportowe w gospodarstwie rolniczym, wypierając dominujący wciąż jeszcze na naszej wsi, szczególnie w gospodarstwach indywidualnych, zaprzęg konny". Dlatego pojazd nie musiał być wygodny (sztywne zawieszenie przedniej i tylnej osi – jedyne resorowanie zapewniało sporych rozmiarów ogumienie, oczywiście krajowej produkcji; w wersji podstawowej przewidziana była odkryta kabina kierowcy, bez szyby przedniej „w końcu woźnica też czasem moknie na deszczu; to ostatnie to autentyczny argument z dyskusji nad opisywanym pojazdem!). Pojazd nie musiał być szybki - jego prędkość ograniczono do 30 km/h, co i tak było większą prędkością niż osiągana przez furmankę. (...)

Pełny artykuł wraz z ilustracjami w numerze (plik pdf) do pobrania z Archiwum

Blog monitorowany przez: